Vakantiereis-adviesjes

Vandaag enkele praktische tips voor de aanstaande vakantie, met name waar het de reis betreft.

Ten eerste iets over het probleem wagenziekte. Veel meer kinderen dan algemeen bekend is, hebben last van wagenziekte. Na een kwartier tot een half uur rijden, vooral op binnenwegen en als het bedompt en warm is in de auto, kunnen kinderen erg wit wegtrekken en zich beroerd gaan voelen. Het eind van het liedje is niet zelden overgeven. Heel erg naar voor die kinderen, want je voelt je echt helemaal ziek en beroerd.

Een van de meest effectieve middelen is het homeopathisch middel cocculus D6. Cocculus met allemaal c’s van Carel, die zijn naam heel deftig geschreven wil zien… Geef het kind een uurtje voor de aanvang van de reis enkele korrels van dit middel en herhaal dat na een paar uur. De korrels niet met de vingers aanraken, als wel in het plastic dopje van het kokertje laten of op een plastic lepeltje doen en rechtstreeks op de tong leggen. Dan langzaam opzuigen.

Als het wagenziekteonheil toch toeslaat en er misselijkheid met overgeven nadert of zelfs optreedt, dan is de tinctuur, getrokken uit de wortel van die hele doodgewone paardenbloem een probaat middel. Geef steeds het aantal druppels dat overeenstemt met de leeftijd en wel op een lepel water. Dit kan tot vier keer herhaald worden, maar dan wel steeds om het half uur. Paardenbloemtinctuur is bitter. Dat komt doordat er in het witte melksap van de paardenbloem veel zogenaamde bitterstoffen aanwezig zijn, alsook de stof choline. Dat choline is een vitamine B- achtige stof die weer de basis is voor de aanmaak van acetylcholine. Dat stofje is de zenuwprikkel-overdrachtstof van een van de twee takken van het vegetatief zenuwstelsel, en wel het para-sympathische deel. En nu zijn we weer rond, want bij wagenziekte is dat ene aspect van het vegetatief zenuwstelsel sterk ontregeld.

Een van mijn kinderen had gedurende de kleuterleeftijd ook veel last van wagenziekte. Als het probleem zich onderweg aandiende, zochten we in de berm van de weg of in een weiland, meestal even naar een paardenbloem. Dan braken we de bloemstengel of de bladstengel bij de rozet af. Het witte melksap loopt daar vrij snel uit. Een minimaal klein beetje van dat witte melksap stipten we aan op zijn tong en meestal was het leed na een kwartiertje tot een half uurtje volledig opgelost. Ik zeg er wel bij: de kleine, wagenzieke rakker vond het allemaal niet lekker, maar na een paar minuten na het aanstippen met het witte melksap uit de paardenbloemstengel, deed een slokje mineraalwater weer wonderen.

Nog enkele adviezen voor onderweg:

Gebruik vooral geen ijs of frisdranken. Ten eerste kan de gigantische hoeveelheid suiker in ijs en frisdranken bij veel kinderen tot erg druk en vervelend gedrag leiden. Ik neem aan, dat u daar niet op zit te wachten met misschien nog 1000 km voor de boeg. Rauwe, geschrapte bosworteltjes zijn, samen met radijs, komkommer of een zak heerlijke kersen, prima lekkernijen voor onderweg. Als drank is thee in thermosflessen en mineraalwater, al dan niet met iets koolzuur daarin, heel verfrissend en dorstlessend.

Tenslotte een heel praktisch ‘rij-advies’: Houd altijd ruim afstand van je voorligger. Dat is niet alleen veel veiliger, maar het is ook gigantisch veel gezonder, omdat je veel minder smerige uitlaatgassen binnenkrijgt. En dat draagt ertoe bij, dat de zuurstofvoorziening beter is, dus voel je je fitter.

Ik wens u een goede reis.

Jaap Huibers, Amerongen

www.rtvutrecht.nl/jaaphuibers