Lyme en kaardebol

Ik was ernstig vermoeid; mijn eenpersoons huishouden in een kleine bovenwoning lukte nauwelijks meer, de trap op was vermoeiend, ramen waste ik niet meer, mijn bed verschonen werd soms weken uitgesteld. De energie die ik had, gebruikte ik om de kruidentuin die ik onderhield op orde te houden. En ook dat lukte niet altijd. Soms was ik maanden uit de running en moesten anderen het overnemen. Ook had ik moeite met mijn concentratie, had ik een flinke artritis in mijn knie, die in aanvallen kwam, uitvalsverschijnselen in mijn handen, allerlei ontstekingen en nog veel meer klachten op mentaal en fysiek vlak, waarvan ik een groot deel ondertussen eigenlijk alweer vergeten ben.

Het verwarrende was dat ik de ene keer beter was dan de andere en soms best wat zwaardere dingen aankon. Ik heb, tot ik echt moest opgeven in 2010, eens per maand met een wandelclubje een wandeling van een aantal uren kunnen maken, mits mijn knie oké was. Blijkbaar verzamelde ik voor dat soort hoogtepunten al mijn energie.

Mijn huisarts stuurde me al jarenlang naar huis met ontstekingsremmers voor mijn knie en antidepressiva voor de mentale disbalans. Omdat ik voelde dat de achteruitgang steeds sneller ging en ik mijzelf te ver voelde wegglijden, ben ik naar een andere huisarts gegaan.

Deze zei na enkele minuten al: ‘We gaan je eerst eens testen op Lyme.’ Dat was gek genoeg nooit bij mijzelf opgekomen, alsof ik daar een blinde vlek voor had. Dat vind ik tot op de dag van vandaag nog steeds bijzonder vreemd. Ik had toch echt de klassieke verschijnselen.

Diezelfde week kreeg ik weer een aanval van artritis in mijn knie, waardoor die, zoals altijd, in enkele uren opzwol tot ongekende proporties en niet meer functioneerde.

De nieuwe huisarts stuurde me meteen door naar het ziekenhuis. Daar werd mijn knie leeggezogen. En het vocht was niet helder maar troebel. Het leek wel Fanta. Dat herkende ik uit mijn tijd op de universiteit, toen ik veel bacterie-cultures kweekte voor onderzoek.

Mijn knievocht bleek één grote cultuur van borrelia te zijn, de bacterie die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Deels was dat mooi meegenomen, omdat bloedtesten niet erg betrouwbaar zijn. Ik had nu een zeer betrouwbare diagnose te pakken.

Hoewel ik niet graag antibiotica gebruik, heb ik dat toen toch maar wel gedaan. Dat heeft me een klein zetje gegeven, maar zeker niet genezen. De vermoeidheid werd iets minder extreem, de rest van de klachten bleef.

Enkele jaren daarvoor had ik het vakdiploma kruidengeneeskundige behaald. Vanuit dat vakgebied zat ik een boek van Wolf Dieter Storl* te lezen waarin hij o.a. de kaardebol op prachtige wijze beschreef als natuurlijk middel bij borreliose (lyme). Die plant zou helpen bij lyme… en groeide al jaren in mijn tuintje, een indrukwekkende plant, waarvan ik niet wist hoe die daar gekomen was.

Ik ben tinctuur van de wortel gaan maken en gebruiken. Eerlijk gezegd merkte ik niet meteen zoveel. Maar omdat mijn ziekte al jaren met ups en downs ging, zoals bekend bij lyme, was het heel moeilijk te zien of er structureel iets veranderde. Ik geloof dat ik pas na een half jaar of zo, voorzichtig durfde te geloven dat ik echt een beetje begon op te knappen. De vermoeidheid was minder geworden en mijn knie bleef rustig.

In die periode heb ik ook andere dingen uitgeprobeerd, maar bij al die producten had ik na korte tijd het gevoel dat het niet bij me paste en stopte ik er mee. Met de kaardeboltinctuur bleef ik stug doorgaan.

Na een jaar gebruik was ik redelijk overtuigd dat ik aan het herstellen was. Ik had het geluk dat ik de tinctuur zelf kon maken, want het was via internet in die tijd alleen voor torenhoge prijzen te koop. Daarom besloot ik het ook voor andere mensen te maken, voor een normale prijs.

Daardoor kreeg ik veel reacties van mensen die er ook baat bij hadden en leerde ik dat iedereen erg verschillend reageert op de tinctuur. Sommige mensen merken – in tegenstelling tot mijn eigen ervaring – direct verbetering. Ook de dosering die iemand nodig heeft en de lengte van de kuur, lopen erg ver uiteen en moeten individueel, proefondervindelijk, bepaald worden. En er zijn mensen die een Herxheimer-reactie (zie onder) krijgen.

Wanneer de borrelia begint af te sterven, komen daarbij neurotoxines vrij*. Die toxines moeten worden afgevoerd door het lichaam. Wanneer het lichaam dat niet snel of goed genoeg kan doen, blijven die toxines in het bloed circuleren en veroorzaken klachten zoals hoofdpijn, misselijkheid, verergering van de al aanwezige of het opkomen van nieuwe klachten.

Deze Herxheimer-reactie is dus een teken dat de borrelia aan het afsterven is, maar dat het lichaam de afvoer van de toxines niet aankan. Het is dus zaak om het proces van afsterven van de borrelia en het afvoeren van toxines in evenwicht te laten zijn.

Daarvoor zijn er twee manieren:

a. Door de dosering van de tinctuur te verlagen, zal het proces van afsterven langzamer gaan en zullen de toxines langzamer vrijkomen.

b. De afvoer van toxines door het lichaam kan worden gestimuleerd door lever- en nierkruiden te gebruiken. Bijvoorbeeld mariadistel, paardenbloem of goudsbloem, of een kant-en-klare lever- en nierkruidenthee. Voldoende water drinken is ook erg ondersteunend, evenals het weglaten van belastende producten als alcohol.

Ook hier geldt weer: de één krijgt een Herxheimer bij een heel lage dosering, de ander bij een veel hogere dosering, en een derde helemaal niet.

De wortel van de kaardebol werkt urine-, gal- en zweetdrijvend, ontslakt en bevordert de spijsvertering. Traditioneel wordt deze gebruikt bij de behandeling van jicht, artritis, reuma, waterzucht, geelzucht en galklachten*. Ook zijn er verschillende bronnen die beweren dat de kaardebol de spirocheet (= spiraalvormige bacterie; red.) uit de weefsels vrijmaakt en de bloedbaan in stuurt. Daar kan het lichaam deze opruimen.

Er vormt zich in de loop der jaren een beeld bij mij, dat veel mensen die de ziekte van Lyme hebben, uitgedaagd worden om goed te leren luisteren naar de signalen van hun eigen lichaam en hun innerlijk weten. En dit vooral ook serieus te nemen. Dat het meegaan met de mainstream (zoals het hoort) niet meer voldoet. Lyme is een pittige en grillige ziekte waar veel artsen geen raad mee weten en waar de eigen wijsheid van het lichaam vaak de beste raadgever is.

Bij het gebruik van de kaardeboltinctuur wordt men meteen uitgenodigd om goed te voelen welke dosering nodig is; soms luistert dat heel nauw.

Lyme is een pittige en grillige ziekte waar veel artsen geen raad mee weten en waar de eigen wijsheid van het lichaam vaak de beste raadgever is.

Zelf heb ik de tinctuur uiteindelijk 4,5 jaar iedere dag drie keer ingenomen. Dat is erg lang. Toen was het genoeg. Maar zelfs daarna ging het herstel nog door. In het voorjaar van 2015 werd het weer echt helder in mijn hoofd, en dat is zo ook gebleven. Een jaar later plande ik een fietsreis naar Rome. Dat was een idee uit 1992, een jaar voordat ik ziek werd; ik had dat eigenlijk al afgeschreven, maar nooit echt los­gelaten. Het was een flinke uitdaging, na zoveel jaren fysieke uitputting en afbraak. Samen met een fysiotherapeut heb ik mijzelf klaargestoomd om dit aan te kunnen. En dat lukte. Nu was ik ook fysiek helemaal terug!

Uiteindelijk deed ik de reis – door een plotselinge verhuizing – twee jaar later, maar toen ben ik alsnog met de tent achterop, naar Rome gefietst.

Dit was een afsluiting van een zeer duistere periode en een soort ritueel naar het tweede deel van mijn leven.

Al met al kan ik zeggen dat ik, door deze ziekte en het herstel daarvan, er ben uitgekomen als een completer en rijker mens. Er is meer lichtheid in mijn leven. Waar ik me voorheen afgesloten, wanhopig en verloren voelde, ervaar ik nu een grotere verbinding met het leven. Ik weet beter wat me te doen staat en ervaar meer vervulling in wat ik doe.

Ik ben bijzonder dankbaar voor deze tweede kans in het leven en de manier waarop de kaardebol mij daarbij heeft kunnen helpen.

Nog meer dan voorheen ben ik overtuigd van de enorme kracht van de levende natuur om ons heen en hoe belangrijk het is om ons daarmee te verbinden. En te leren luisteren naar wat zij ons te vertellen heeft.

Karin Wolfs

16karin10@gmail.com

* De ziekte van Lyme. Wolf-Dieter Storl. ISBN 978 90 202 0663 0