Bloedzuigers

Het is dinsdagavond, ik heb een heerlijke werkdag achter de rug. Ik doe nog even de laatste administratie en sta op het punt om het licht uit te doen, in m’n praktijk. Of toch nog even, voor de laatste keer vandaag, de mail checken? You never know…

‘Geachte mevrouw, Mijn man is 28 jaar oud, was altijd heel sportief, maar kreeg twee jaar geleden een hernia. Die is behandeld met spierverslappers. Daarnaast bezocht hij de chiropractor, onderging hij dry needling, deed hij de dagelijkse oefeningen van de fysiotherapeut en volgde hij braaf alle overige adviezen op. Ook volgde m’n man yoga­lessen en zijn leven leek weer leefbaar te zijn. Tot vorige week. Hij zat met z’n broer te vissen, relaxed in een stoeltje. Op een gegeven moment probeerde hij overeind te komen. Toen ging het weer mis.

De huisarts gaf aan dat het dit keer geen hernia was, gelukkig. Maar hij was het zo zat! Hij deed er alles aan om het gebied sterk en rustig te krijgen, maar door één kleine beweging lijkt alles weer van voor af aan te beginnen…’

Laatste redmiddel?

Vaker hoor ik dit soort verhalen, die mensen dan meebrengen als ze in onze praktijk komen. Voor hen zijn we vaak het laatste redmiddel. ‘Ergens over gelezen’, zeggen ze dan. Of: ‘Baat het niet…’ En ja, dat is begrijpelijk: want wie laat er nu voor de lol een stel zwarte glibberige bloedzuigers op het lichaam zitten en wie laat er nu het meest waardevolle wegzuigen uit wat ons lichaam te bieden heeft, namelijk ons bloed?

Onderschat en onbegrepen

Bloedzuigers worden al meer dan 3.000 jaar ingezet om mensen beter te maken. Tekeningen van de oude Egyptenaren, de Vedische geschriften en diverse verhalen uit de middeleeuwen getuigen van een groot respect voor de prehistorische worm. Ook zijn er afbeeldingen bekend van de Indiase god Shiva, die in een van zijn handen een groen wormpje vast heeft.

In het tijdperk van Hippocrates dacht men dat het effect van een behandeling met bloedzuigers terug te brengen was op het verwijderen van ‘slechte lichaamssappen’, net als bij een aderlating.

In de middeleeuwen stierven heel veel mensen na zo’n behandeling omdat er ook bij ziekten die wij tegenwoordig als contra-indicatie zouden beschouwen, te veel dieren gezet werden. Mede daardoor kreeg deze behandelmethode een slechte naam en raakte het in de vergetelheid. Bloedzuigers zouden giftig zijn, het lichaam binnendringen, ons inwendig opeten of anders dragen ze wel enge ziekten over.

Veelzijdig

Sinds de jaren ‘70 echter, komt deze boeiende behandelmethode weer terug. Gelukkig maar, want de bloedzuigertherapie (hirudotherapie) is naar mijn mening een van de meest succesvolle en meest veelzijdige therapievormen die er beschikbaar zijn.

Mits correct uitgevoerd zijn er geen ongewenste bijwerkingen, en zijn er ongelofelijk snelle en meestal blijvende resultaten. Wij beschikken dankzij de therapie over behandelmogelijkheden bij schijnbaar uitzichtloze ziektebeelden.

Gek genoeg kijkt er niemand van op als een cliënte vertelt, dat zij een prednison-injectie in haar schouder gaat krijgen, tegen een slijmbeursontsteking. Misschien wel twee, en iedereen knikt toestemmend.

Hoe anders is dat zodra er over een geplande bloedzuigerbehandeling gesproken wordt! Begrijpelijk, maar laten we ook eens kijken naar de wetenschappelijk bewezen mechanismen en effecten die deze worm teweegbrengt.

Bloedzuigers worden op de huid geplaatst en laten vanzelf los na hun ‘maaltijd’. Dat proces is pijnloos en duurt meestal 45-60 minuten.

Het speeksel van het diertje kan men gerust beschouwen als een mini-apotheek.

Het indicatiegebied is enorm groot:

· acute en chronische gewrichtsklachten aan knie, heup, enkel, pols, vingers, e.d.

· artrose, artritis, reuma, fibromyalgie, jicht

· lage rugpijn, pijnlijk stuitje, acute of chronische hernia, ischias

· carpaal tunnelsyndroom, tennisarm, frozen shoulder, slijmbeursontsteking

· kaak, kies en tandproblemen, wortelpuntontsteking

· spataderen, trombose, aderontsteking, slechte doorbloeding

· (langdurige) blauwe plekken, verstuiking

· diverse hormonale klachten bij mannen en vrouwen

· abcessen, steenpuisten, zweren en wonden

· middenoorontsteking, loopoor

· migraine, chronische hoofdpijn, cluster hoofdpijn

· hielspoor en achillespeesletsel of -ontsteking

· tijdens en na operaties om de doorbloeding te bevorderen

Het zit hem in het speeksel

Vroeger konden artsen het nog niet weten, maar door de voortschrijdende technologische ontwikkelingen weten wij nu dat het effect van een behandeling niet veroorzaakt wordt door de lichte aderlating, door het verlies van een kleine hoeveelheid capillair bloed in het betrokken gebied.

Het speeksel van het diertje is hier van een veel groter belang; dit goedje kan men gerust beschouwen als een mini-apotheek. Ruim 80 verschillende stoffen zijn inmiddels in het speeksel  aangetroffen, waarvan er zeker 30 bekend zijn qua werking. Acetylcholine en hirudine bijvoorbeeld, hebben ingrijpende effecten. Bloedverdunning, pijnstilling, weefsel- en lymfeactivering, ontstekingsremming en vaatverwijding, dat zijn slechts enkele van de vele meetbare reacties. Deze algemene reacties maken dat de bloedzuigertherapie breed inzetbaar is, bij mens en dier.

Uiteraard zijn er ook contra-indicaties zoals het gebruik van bloedverdunners, zwangerschap, bloedende inwendige zweren, bloedarmoede of andere afwijkingen in het bloedbeeld.

Het is niet aan te raden om een behandeling zelf uit te voeren. Laat dit altijd doen door een specifiek opgeleide hirudotherapeut.

Sabine Hahn, bloedzuigertherapeute

www.bloedzuigertherapienederland.nl