Kinesiologie

Kinesiologie of bewegingsleer is de wetenschap die zich bezighoudt met de motoriek van het menselijk lichaam in zijn totaliteit. Deze methode werkt met het stress-reflexmechanisme van het autonome zenuwstelsel. Een kinesioloog oefent zachte druk uit op verschillende spieren om vast te stellen of de betreffende spier de uitgeoefende druk kan weerstaan of niet. Dit verschaft informatie in antwoord op gestelde vragen. In dit artikel vertelt Hella Quist over haar ervaringen met de kinesiologie.

Laat ik me eerst even voorstellen. Ik ben Hella Quist, 70 jaar en al heel wat jaren werkzaam als alternatief therapeut. Ik ben begonnen met de opleiding ‘postural integration’, een lichaamsgerichte therapie om trauma’s die zich in het lichaam hebben vastgezet, los te maken. Daarbij kwamen heel wat emoties los. Ik merkte al gauw dat cliënten meestal kwamen als de problemen hen boven het hoofd groeiden. En dan kwamen de oude trauma’s daar nog bovenop. Ik ben toen op zoek gegaan naar een methode om eerst in het heden in balans te komen: eerst met beide benen op de grond; de cliënt heeft het trauma overleefd, nietwaar? En dat werd kinesiologie.

Je maakt als therapeut contact met de ziel van de cliënt, d.m.v. de armtest. De ziel is verbonden met het grote goddelijke geheel en weet dus diep van binnen alles wat hij of zij nodig heeft. Ik kwam tot de ontdekking dat je met deze methode ook op een heel diep niveau trauma’s kunt behandelen. Als voorbeeld wil ik een verhaal vertellen dat al heel wat jaren geleden gespeeld heeft. Ik zal dit nooit vergeten.

Er kwam een vrouw bij mij die zo’n 5 maanden zwanger was. Ze vertelde in tranen dat ze zich diep schaamde, maar dat ze absoluut geen jongetje wilde. Ze was diep gelovig, zag de zwangerschap als een groot geschenk en wilde er ook blij mee zijn, maar… ze kon het niet; ze kon alleen maar huilen. Ik vroeg haar op de behandeltafel te gaan liggen en begon eerst met een onderzoek naar de balans. De maagmeridiaan, de longmeridiaan en de dikkedarmmeridiaan waren uit balans, wat voor mij betekende: stress, verdriet en loslaten. Toen vroeg ik d.m.v. de armtest of ik wat voor haar mocht doen. Een sterke spier (die dus weerstand biedt) is ja, een zwakke (die neergedrukt kan worden) is nee. Het antwoord was ja. Zo kon ik verder. Moet ik in het heden zoeken? Het antwoord was nee. Moet ik in dit leven zoeken? Wederom nee. Moet ik naar een vorig leven? Nu was het antwoord ja. Dan ga ik eerst de spieren in balans zetten. En verder testend, kwam ik uit op natrium sulphuricum, een homeopathisch middel om diep verdriet te helpen oplossen. Toen ze helemaal in balans stond en ik niets meer voor haar kon doen, vroeg ik of ze wilde weten wat er was gebeurd. Soms zegt de ziel nee; het heden is al moeilijk genoeg…  als het maar opgelost wordt, dan kun je weer verder. In dit geval zei de ziel ja. En al testend kwamen we uit op een leven als vrouw van een visser. Haar man was met hun zoon gaan vissen en de boot was vergaan. Diep verdriet. En het kind dat ze bij zich droeg, was in dát leven óók haar zoon geweest. Ze snapte het en ze voelde zich opgelucht. Een paar maanden later kreeg ik een geboortekaartje, natuurlijk een zoon. Daarbij had ze geschreven dat ze heel blij met hem was.

Een klein jaar later kwam de vader. Hij vertelde dat hun zoon zo angstig was, vooral als hij hem mee wilde nemen naar de douche. Dan krijste hij alles bij elkaar. Ik deed een suggestie naar dat vorige leven en zijn reactie was komisch. Daar geloofde hij niets van, zulke onzin. Ik vroeg hem om op de tafel te gaan liggen en contact te maken met zijn zoon, een soort telefoonlijn. En natuurlijk kwam ik uit in datzelfde vorige leven. Ik testte dat hij zijn zoon rhododendron moest geven, een homeopathisch middel om angst voor storm te helpen oplossen. Ik vroeg de vader: Heb je enig idee hoeveel angst dat is geweest, torenhoge golven en dan de dood vinden? Hij had er grote moeite mee, en dat mag. Maar een week later kreeg ik een telefoontje van hem. Zijn zoon had nog even wat moeite gehad maar ging nu gedwee mee onder de douche. Hij zei dat hij het nooit geloofd zou hebben, als hij het niet met eigen ogen had gezien!

Dit is een voorbeeld van iets wat niet alle dagen voorkomt. Andere situaties zijn vaak veel minder extreem. In regressie kun per slot van rekening ook naar gisteren of vorige week gaan. Ook dan kunnen er nare situaties zijn die je uit balans gehaald hebben. Maar dit voorbeeld laat wel zien dat de ziel precies weet wat hij of zij nodig heeft om weer in balans te komen en verder te kunnen.

Ik heb altijd diep respect voor mijn cliënten die de moed hebben op deze alternatieve manier hun problemen op te lossen.

Hella Quist

h.quist1@gmail.com