Meerwaarde van complementaire tandheelkunde

Tandheelkunde is een technisch vak. De manuele vaardigheden spelen hier een grote rol. Door deze techniek kunnen tandartsen gemakkelijk storingen inbouwen die door de patiënt maar moeilijk te verwerken zijn en lichamelijk klachten kunnen geven. Materialen als bijvoorbeeld amalgaam hebben laten zien hoe ziek mensen ervan kunnen worden.

Het grote probleem dat dan ontstaat is om aan te tonen dat tanden en kiezen de oorzaak van een ziekte kunnen zijn. In de opleiding tot tandarts wordt onvoldoende onderwezen hoe het lichaam kan reageren op tandheelkundige behandelingen. De mond is geen eilandje in het lichaam waarop we straffeloos kunnen behandelen. Er bestaan relaties met de rest van het lichaam.

Metaallegeringen

Na 30 jaar ‘vechten’ zijn we in staat gebleken om een einde te maken aan het gebruik van amalgaam. Het kwik (50%) dat in een amalgaamvulling zit is in veel gevallen een stof die de patiënt niet verdraagt. Het is een zwaar metaal dat toxisch is. In deze tijd zijn er nog slechts enkele tandartsen die het blijven gebruiken. Dit materiaal werd 150 jaar geleden in Amerika geïntroduceerd omdat goud door de meeste mensen niet betaald kon worden. Er kwam wel een opstand binnen de American Dental Association, omdat men vond dat er geen kwik in de monden gebracht mocht worden, maar het economische voordeel won het tenslotte.

Amalgaam – dat een 5-tal verschillende metalen als legering bevat – vormt in de mond een accu doordat er ook vocht in de vorm van speeksel aanwezig is. Daardoor ontsnapt er kwik uit de vulling, eigenlijk gewoon corrosie, dat zich nestelt in het bindweefsel, gebonden aan eiwitten. Ook de bloed-hersenbarrière wordt doorbroken doordat het kwik door warmte in de mond ook verdampt en het zich atomair kan nestelen onder andere in de hypofyse. Zenuwweefsel, huid en slijmvliezen zijn voor dit kwik erg gevoelig. Als diagnose worden energetische diagnostieken gebruikt; ook regulier is het mogelijk om het kwikgehalte in de urine te bepalen met een DMPS-proef. Door deze verschillende factoren bestaat er een grote diversiteit aan ziekteverschijnselen. Bekend zijn darmziektes als bijvoorbeeld Morbus Crohn, multiple sclerose en luchtwegaandoeningen; echter ook dementie, alzheimer en andere concentratiestoornissen worden hiermee in verband gebracht.

In de orthodontie komt het metaal nikkel nogal eens voor. Berucht zijn de nikkelen spalkjes die vaak achter de boven- en ondertanden aangebracht worden om verschuivingen tegen te gaan als de behandeling afgerond is. Dit voorkomt dan een recidief. Maar wel worden de patiëntjes naar huis gestuurd met de mededeling dat dan alles gedaan is. Daardoor blijven deze spalkjes soms een leven lang in de mond aanwezig en dan kunnen zich langzaamaan verschijnselen van een nikkelbelasting aandienen.

In gouden kronen, die ook van een legering gemaakt zijn, zit vaak palladium, een niet-edel metaal dat de legering wat goedkoper maakt. Dit palladium kan nare verschijnselen geven, zowel lokaal als systemisch, waarbij niemand denkt aan de mond. De laatste tijd is echter de totaal porseleinen kroon in opmars, wat op zich een gunstig verschijnsel is.

Zenuwbehandeling

Wanneer een tand of kies pijn gaat doen, start de tandarts in de meeste gevallen een zenuwbehandeling. Dat houdt in dat de zenuw in het element, dat dan vaak ontstoken is, er uit gehaald wordt; de tand gaat dan dood. In principe hoort zo’n kies niet meer in de mond – immers: dood is ongezond – maar meestal laten we het element zitten omdat de patiënt de kies niet kwijt wil. Echter, een deel van het immuunsysteem is nodig om zo’n dode tand of kies rustig te houden. Voor de rest blijft er dan vaak te weinig weerstand over en de patiënt kan bevattelijk worden voor bijvoorbeeld andere infectieziekten als griep, pfeiffer, etc. Uiteindelijk is dan de infectie zelf niet de oorzaak van de ziekte, maar de onvoldoende kwaliteit van het terrein dat verzwakt is. Zo’n element noemen we dan een focale storing of haard, een ontsteking die inwerking heeft elders in het lichaam.

Een patiënt komt met het verhaal dat hij – elke keer als hij te hard werkt en onder druk komt te staan – kiespijn krijgt en zijn vinger gaat heel bewust naar een bepaald element in de mond. Dat blijkt dan een zenuwbehandelde kies te zijn. Zo’n element kan als een tijdbom beschouwd worden die afgaat als de weerstand onvoldoende is.

In zijn algemeenheid kan gezegd worden dat de boven- en ondersnijtanden een relatie hebben met blaas en nieren, de hoektanden met galblaas en lever; de bovenpremolaren (de valse kiezen) en ondermolaren (ware kiezen) hebben verbindingen met longen en dikke darm, de onderpremolaren en bovenmolaren zijn gelieerd aan maag, milt en pancreas; de verstandskiezen beïnvloeden hart en zenuwstelsel.

Casus: Ik was bezig met een zenuwbehandeling aan een snijtand boven, bij een dame van 40 jaar. Echter, de behandeling lukte niet; de tand bleef pijn doen, zelfs na 3 behandelingen. Toen kreeg ik het vermoeden dat er iets anders achter moest zitten en ik vroeg haar of zij wel eens een blaasontsteking had. De patiënt schrok, stond uit de stoel op, gaf mij een hand en zei: ‘Dokter, ik ben hier voor mijn tanden, niet voor mijn blaas.’ Zij vertrok uit de praktijk. De volgende dag belde zij op, verontschuldigde zich voor haar gedrag en zei dat zij al drie maanden een blaasontsteking had die maar niet overging. Ik vertelde haar van de relatie tussen snijtand en blaas en adviseerde haar het element te laten trekken. Na enige bedenktijd zei zij dat ze dat wilde. Ongeveer 1 week na de extractie was de blaasontsteking totaal over en is tot op heden niet teruggekomen. Een kunststof-brug als vervanging heeft het probleem definitief opgelost.

Implantaten

In deze tijd zijn implantaten in de mond erg gewild. Wat is er niet makkelijker dan een kies trekken en daarvoor in de plaats een implantaat? Vorig jaar zijn er zo’n 150.000 stuks in monden geplaatst. Hierbij wordt er door het mondslijmvlies heen een gat in de kaak geboord en wordt daarin een titanium schroef gepositioneerd. Deze steekt door het mondslijmvlies heen en krijgt de kans om in te helen. Dit neemt een paar maanden in beslag. Daarna komt er een kunstkroon op het implantaat en is de behandeling afgerond. Onderzoek heeft echter aangetoond dat praktisch alle implantaten een zogenaamde stille ontsteking hebben, een ontsteking die niet de bekende symptomen van warmte, koorts, roodheid en pijn heeft maar symptoomloos zijn werk doet. We noemen dat een implantitis. Na enige tijd doet ook het kaakbot mee en dat is dan op de röntgenfoto te zien. Dan heet het een peri-implantitis. Dit verschijnsel is niet zo verwonderlijk want door het implantaat is er een open verbinding ontstaan tussen de mondholte en het kaakbot. Hierdoor ontstaat er een zwak terrein waar bacteriën gemakkelijk aangrijpen. Of dit een storing gaat worden is afhankelijk van de kwaliteit van het immuunsysteem oftewel de weerstand. Een groot dilemma is het feit dat we gemakkelijk op implantaten drukknoppen kunnen monteren waardoor een loszittende prothese houvast krijgt en de meestal oudere patiënt weer goed kan eten. Maar juist deze oudere patiënt is door de leeftijd vatbaarder geworden voor allerlei kwaaltjes, waar nu ook nog een peri-implantitis bijkomt.

Dit zijn een paar voorbeelden waar de complementaire tandheelkunde heel veel voor de patiënt kan betekenen. Deze vorm van geneeskunde wordt vooral interessant wanneer er ook lichamelijke klachten van een chronisch karakter zijn. We gaan dan onderzoeken of we een causale relatie kunnen leggen tussen het tandheelkundige probleem en de lijfelijke klachten. Vaak is dat het geval.

Conclusie

In deze tijd waarin zo vele nieuwe ontwikkelingen in de geneeskunde plaatsvinden, vooral in de acute ziekteleer, moeten we niet de chronische patiënt vergeten die zo vaak een leven lang pillen moet slikken om een bepaalde klacht onder de duim te houden. Dit is een symptomatische behandeling die vaak uitmondt in een lastig beeld met bijwerkingen. Meer kennis van de iatrogene aspecten (= behandelschade; red.) van de tandheelkunde kan een hoop ellende voorkomen.

Fred Neelissen, bio-energetisch tandarts

www.secondopiniontandarts.org