Voetreflex en homeopathie

Vanaf 1999 ben ik voetreflexzonetherapeut (aangesloten bij de BER). Het is echt heerlijk voetreflexbehandelingen te geven. De cliënten komen tot rust, meestal direct al tijdens de behandeling. Het algemeen welbevinden verbetert, de fysieke klachten worden minder, kortom men komt meer in balans.

Toch heb ik ook wel de ervaring dat ik soms iets miste, dat ik net iets meer wilde doen, omdat ik niet helemaal tevreden was over het resultaat. Dan bleven er nog emoties ‘hangen’. Dat begon aan mij te knagen. Als puber vond ik het al interessant om in de boeken van dr. Vogel te kijken samen met mijn oma. Op een gegeven moment wist ik dat ik een studie wilde gaan volgen voor de klassieke homeopathie. Nu ben ik alweer een aantal jaren klassiek homeopaat. Gelukkig maar voor de oudere dame die bij mij voor een voetreflexbehandeling kwam.

Ze kwam voor de 2e voetreflexzonebehandeling; twee weken ervoor had zij de eerste ontvangen. Dit heeft ze als heel erg rust­gevend ervaren. Haar echtgenoot was nog niet zo lang geleden overleden en ze moest er echt aan wennen om alleen te zijn. Ze wilde ook niet steeds aandacht van haar kinderen vragen en ze wilde graag een beetje in balans komen en niet als een oude treurende vrouw door het leven gaan. Ze heeft veel interesse in het spirituele, waardoor wij een heel mooi, boeiend gesprek hadden tijdens de eerste behandeling.

Toen zij voor de tweede behandeling kwam, was zij echter helemaal van slag: er was bij haar ingebroken via de tuindeur van haar woonkamer. Alles was overhoop gehaald. Ze durfde niet meer alleen thuis te zijn en voelde zich absoluut onveilig in haar huis, wat op zich een normale reactie is.

Ik ben liefdevol haar voeten gaan behandelen, maar in de tussentijd dacht ik: ‘Hier heeft ze niet genoeg aan.’ Ik heb in mijn hoofd alles even op een rijtje gezet om een juiste homeopathische remedie voor haar te vinden. Het moet een middel zijn dat een trauma kan verwerken en het feit dat ze van slag is. Als iemand van slag is, weet je als homeopaat dat dit een plant is. Een dier zou om zich heen gaan bijten of krabben. Een mineraal zou de boel niet meer op een rijtje hebben, omdat de structuur weg is. Maar mevrouw is duidelijk van slag. Die combinatie met een trauma is de plant Arnica montana. Dit is een heel mooi traumamiddel, niet alleen voor vallen en stoten, maar ook voor een emotioneel trauma. Degenen die Arnica nodig hebben willen ook graag zelfstandig zijn en niet tot last zijn van anderen. Bij deze mevrouw klopt dit met haar verhaal. Ik heb voor haar het middel in een glas gedaan in een C200-potentie, zodat het haar op alle niveaus kon helpen: fysiek, emotioneel en geestelijk. Ik voelde de rust in haar lichaam terugkomen tijdens de voetreflexbehandeling. Elke keer mocht ze even roeren in haar glas en dan weer een slokje nemen. Het fijne van deze manier van werken is dat je direct controle op iemands reactie kan hebben. Als het bij wijze van spreken uit de hand zou lopen, ben je er nog bij als therapeut. Ze vond de behandeling heel prettig. Ze is rustig de deur uitgegaan.

Twee weken erop hadden wij weer een voetreflexzonebehandeling geboekt. Mevrouw komt binnen en zegt: ‘Petra, wat heb je de vorige keer gedaan!!! Ik heb helemaal geen last meer gehad dat ik niet meer alleen in huis durfde te zijn! Ik ben ’s avonds rustig naar bed gegaan en heb geslapen als een os! Wat voetreflexbehandelingen al niet kunnen doen…’ Zelf denk ik dat het de Arnica is geweest, maar voor mevrouw was het de voetreflexbehandeling die haar rust heeft gegeven. Het doet er eigenlijk niet toe. Ik kon er voor haar op het juiste moment zijn en daar gaat het om met een combinatie van 2 disciplines. Herhaling van de remedie was niet meer nodig.

Petra de Boer, Apeldoorn

voetreflexzonetherapeut en klassiek homeopaat

www.petradeboer.nl