Natuurlijk zien zonder bril, kan dat?

Update

Inmiddels zet ik mijn bril gemiddeld 1,5 à 2,5 uur per dag af en dat lukt me steeds gemakkelijker. Meestal niet achter elkaar, maar verspreid over de dag. Met opstaan ben ik zo een uur verder. Een rondje lopen is 30 à 45 minuten. Zwaaien, zonnen, palmeren en kleine klusjes in huis en hup, weer een klein uurtje verder. Het lukt niet elke dag en dat is oké. Het moet geen moeten worden.

Ik bouw de sterkte af, qua brillen. In januari dit jaar heb ik voor het laatst mijn blauwe scherpste bril opgezet. Ik draag nu mijn oude witte bril. Binnenkort ga ik een nieuwe bril kopen met een nog lagere sterkte, zodat mijn ogen daaraan kunnen wennen. Zo ga ik stap voor stap naar beter zicht. Ik verdraag geen contactlenzen, maar daarmee kun je wel prima afbouwen en het kan voordeliger zijn dan een nieuwe bril. Ook heb ik een wit toetsenbord gekocht voor de pc. Zwarte letters op een witte achtergrond geven meer rust aan je ogen dan witte letters op zwart. Probeer het eens.

Tips/oefeningen

1. We zijn geneigd om vooral met het midden van ons blikveld te kijken. Daar zien we het scherpst. Daar zit helaas vaak ook onze computer of smartphone. Dat helpt niet bij het soepel houden van je ogen. Het is belangrijk om ook de omgeving gewaar te worden: de periferie.

Je kunt je blikveld verruimen door met je handen links en rechts een eindje naast je hoofd te ‘wapperen’, je vingers te bewegen, je polsen te draaien, etc. Je ogen krijgen daar dan ook weer beweging. Je kunt je handen boven je hoofd en onder je (bv. op buikhoogte) wapperen.

Waar zie jij je handen niet meer en waar nog wel? Speel ermee, verleg je grenzen van de brede blik. Je kunt zelfs lezen met in je ene hand het boek en met je andere hand naast je te wapperen. Wissel links en rechts af.

2. Blokkeer het zicht precies in het midden. Pak een strookje zwart papier of een memosticker en plak dit op je voorhoofd, zodat het voor je neus hangt en dus ook het zicht in jou midden belemmert. Nu moeten je ogen wel verder kijken naar links en rechts. Je kunt steeds langere en/of bredere strookjes nemen, zodat je uitgedaagd wordt om nog meer in de periferie te kijken.

3. Gooi een balletje op en vang het. Gooi een balletje op, klap in je handen en vang het. Gooi het balletje over van je ene naar je andere hand. Wat lukt nog wel? Je kunt deze oefeningen wisselend doen met één oog of met het zicht in het midden ‘afgeplakt’. Merk je verschil tussen het ene en andere oog?

De natuur

Gelukkig is daar, zoals altijd, de natuur met een antwoord, een inzicht. Ik zie prachtige gele vlekken in de berm, ongeveer een meter hoog. Ik ben verbaasd: van boven tot onder is het geel. Ik weet dat het bladeren zijn. Het zijn er namelijk te veel om bloemen te zijn. Ik word blij van de kleuren. Niet toevallig ook geel, de kleur van het 3e chakra, van ik-kracht. En als de zon dan gaat schijnen, wordt het geel nog mooier. Ineens besef ik dat ik nog steeds kan genieten van de natuur. Wel op een andere manier dan wanneer ik scherp zie.

Maar net zo waardevol. Ik kan er werkelijk van genieten! Ik begin te huilen. Een bril vlakt kleuren af. Zonder bril zie je kleuren veel intenser. Ook al zie ik wazig, ik ontdek zoveel kleuren groen in de natuur. Blijkbaar zijn er veel verschillende manieren om van de natuur te genieten. Ook voor mij. Ook in alle fasen van wazig zien. Ik maak op goed geluk foto’s van de gele bladeren en zie thuis pas hoe ze eruitzien.

Ik kan zo genieten van kleuren, van details, van de snuit van Snoes, van een leuke lach. Als dat allemaal weg zou zijn, zou het leven dan nog leuk zijn? Geven de andere zintuigen mij voldoende? Het leek me superheftig. Nu in het proces van natuurlijk zien, ervaar ik dat ik met vaag zicht nog steeds kan genieten. Wauw, wat een helpende en helende ontdekking. Het maakt mijn angst voor blind worden zachter en helpt me in mijn proces weer een stap vooruit. In elke fase zijn er dingen die ik wél kan zien en waarvan ik kan genieten. Weer rollen er tranen. Dit keer van dankbaarheid.

Hoe kan ik een ander mijn zicht uitleggen?

Ik zou willen laten zien wat ik zie zonder bril. Het is anders dan kijken door beslagen ramen en een vage foto benadert het ook niet. Dan maar een poging om het te beschrijven.

Tijdens het wandelen zie ik naast het pad drie hele mooie gele ronde vlekjes, alsof ze een beetje in de lucht zweven. Ik weet dat ze steeltjes moeten hebben, ze zitten ergens aan vast. Ik weet ook dat het bloemen zijn. Als ik dichterbij kijk zie ik dat het gele bloemen zijn die uit heel veel lintbloempjes bestaan, dat ze iets van een hartje hebben en er ook zwart te zien is. Ze hebben hele dunne steeltjes. Verderop staat een voor mij bekende struik met heel veel witte vlekjes, maar kleiner dan de drie gele vlekken van daarnet. En ze zitten veel hoger dan de gele vlekken. Met scherp zicht lijken de witte bolletjes op een soort kerstversiering in de struik. Heel gaaf om te zien. Als ik nu dichterbij kijk, zie ik een wit bolletje met een zwart puntje, een soort inkeping, dat naar binnen gaat. Het bolletje heeft onderaan ook kleine donkere blaadjes.

Tijdens het lopen aan zee zie ik supergrote zwarte vogels overvliegen, alsof het zeearenden of adelaars zijn. Dat blijken witte – weliswaar grote – meeuwen. Op het zand zie ik gele, witte en bruine vlekken die een beetje schitteren op het vochtige zand, alsof het goudstukken zijn. Wat een rijkdom ligt er op het strand. Ik neem lukraak een schelp mee. De gekozen schelp blijkt een schelp met laagjes en blauwe strepen. Laagje voor laagje is deze schelp ontstaan. Laagje voor laagje ga ik dieper in het proces van natuurlijk zien en kom ik dichter bij mijn kern.

Een bril zet intuïtie vast

Ik ben hooggevoelig, een HSP’er. Ik pik vrij makkelijk informatie op uit mijn omgeving en van personen. Ik ontdek dat een bril niet alleen je zicht, maar ook die informatie vastzet. Ik merk tijdens het lopen zonder bril, dat het oppikken van informatie sneller gaat. Als een persoon mij tegemoet loopt, voel ik heel snel de energie van de persoon. Ik ‘weet’ of het een prettig persoon is, een makkelijk persoon of dat hij of zij het zwaar heeft. Of als iemand mij van achteren nadert, en ik heb die persoon nog nergens fysiek gezien, dan weet ik toch dat er iemand aankomt. Heel maf om te ontdekken. Ik dacht altijd: ‘als ik scherp zie, de details zie, dan werkt mijn intuïtie sneller.’

Niet dus. Het is juist andersom. Door scherp te zien, vul ik dingen in en ben ik minder ontvankelijk voor mijn intuïtie.

Het stelt me nieuwe vragen: hoe kan ik die snelle intuïtie behouden als ik de komende paar jaar nog een bril nodig heb? Hoe kan ik goed voor mezelf zorgen, qua bescherming en reiniging, als ik nog meer voel?